محسن چاوشی

چاوشی، اینترنت و حواشی​
چاوشی با اینترنت به مخاطبانش معرفی شد. او 5-6 سال پیش در حالی قطعاتش را  به مردم شناساند که تنها ‌مخاطبان اینترنتی شنوندگان اصلی‌اش بودند. محسن چاوشی که در یک آموزشگاه موسیقی با حامد هاکان آشنا می‌شود، تصمیم به ساخت یک آلبوم می‌گیرد. آلبومی که به نظر حامد هاکان در اوج سادگی و غیر حرفه ای بودنش یکی از کارهای خوب چاوشی است. انتشار این آلبوم در پاییز 82 بدون مجوز وزارت ارشاد و روانه شدنش به فضای اینترنت در شناساندن چاوشی به مخاطبانش نقش اساسی داشت.

آلبومی که یک سال بعد روی آلبوم "خود کشی ممنوع" تاثیر ویژه‌ای می‌گذارد. بعد از این ماجرا قطعهء "کفتر چاهی" قطعهء معروفی می‌شود و ارشادی‌ها که تازه پی به ماهیت خوانندهء آن قطعه می‌برند به آلبوم مجوز نمی‌دهند. بعد این ماجراها، مجوز تدریس چند همکار چاوشی هم لغو می‌شود و همین حواشی است که در به شهرت رساندن این خوانندهء جوان حسابی نقش دارد. سرانجام دفاعیات محسن چاوشی در سال 84 کارساز می‌شود و بالاخره " خود کشی ممنوع " با سانسورهایر زیاد مجوز می‌گیرد. آلبومی که بازار موسیقی ایران را می‌ترکاند. آهنگهای او که بیشتر بوی انتظار و جدایی می‌دهند با اجرای قطعاتی چون "عشق دو حرفی"، "لنگه کفش" و"متاسفم" به اوج خود می‌رسد. در چنین وضعیتی همیشه حواشی اطراف زندگی و آثار چاوشی از متن آن مهم‌تر شده‌اند.

کمتر خواننده‌ای حتی در فضای موسیقی پاپ ایران حضور دارد که مخاطبان علاقهء ویژه به دانستن مسائل زندگی شخصی‌اش داشته باشند. اما کافی است یک جستجوی کوتاه انجام دهید و ببیند که چه اطلاعات ریز و درشتی دربارهء زندگی او روی اینترنت وجود دارد. از مدرسه‌ای که در فلان خیابان در آن درس خوانده تا اسم خواهر کوچکش. از تصمیمات مهمی که در زندگی گرفته تا تعداد ریز قطعاتی که اجرا کرده. همهء اینها نشان از علاقهء ویژهء مخاطبانش به او دارد. شاید تنها خوانندگان قبل از انقلاب چنین طرفدارانی داشتند و داستان‌های زندگی‌شان دست به دست می‌گشت. بعد از انقلاب البته طرفداران محمدرضا شجریان نیز به شیوه‌های مختلف ارادات خاص خودشان را به استاد نشان دادند اما باز در فضای اینترنتی بسیاری از طرفداران موسیقی جذب چاوشی شده‌اند.

سنتوری و توقیف صدای چاوشی
اجرای قطعات فیلم سنتوری مهرجویی در شناساندن او به عامه مردم چنان نقش پررنگی داشت که بعید است حتی در سال‌های آینده هم کسی به نزدیکی چاوشی برسد. مهرجویی که خیلی اتفاقی در آژانسی که او را سر صحنه می‌برد، صدای زخم‌خورده و خش‌دار چاوشی را می‌شنود، تصمیم می‌گیرد تا از صدای او در فیلم استفاده کند. ترانه‌های چاوشی هم آنقدر با داستان سنتوری همخوانی داشتند که به سادگی و بعد از اکران محدود و غیرمجاز آن بین مردم پرطرفدار شدند.
این در حالی بود که نام چاوشی حتی در تیتراژ هم نیامده بود و دلیلی که برای این حذف صورت گرفته بود، نداشتن مجوز صدا از سوی ارشاد بود! به هر حال و با وجود این اتفاقات، ترانه‌های سنتوری چنان به موفقیت دست پیدا کردند که خیلی‌ها به بهانه آن​ها فیلم را دست به دست کردند و دیدند.

چاوشی و مطبوعات
چاوشی بر خلاف خیلی از خواننده‌های پاپ چندان اهل مصاحبه نیست. همین ماجرا، معدود خبرها و مصاحبه‌های مربوط به او را بیش از گفتگوهای دیگران جذاب می‌کند. مطبوعاتی برای گرفتن یک گفتگو با چاوشی باید هزار و یک جور لینک بزنند و آخر هم نشود. در حالی که بسیاری از اهالی موسیقی پاپ خودشان پیشنهاد گفتگو و خوردن عکسشان روی جلد را می‌دهند.