جالب ترین مطالب از سراسر وب - 42

خواستگار سمج براى ازدواج با دختر مورد علاقه اش یك دست و پا، ۱۰ میلیون تومان پول نقد و هزار سكه طلا مهریه تعیین كرد و از عروس نیز خواست بدون جهیزیه به خانه بخت برود.

به گزارش ایران ناز مرد جوانى با مراجعه به اداره یازدهم پلیس آگاهى تهران از ناپدیدشدن خواهر ۱۵ ساله اش خبر داد و گفت: چندى قبل پسر یكى از ساكنان محل به خواستگارى خواهرم آمد، اما به دلیل اختلاف سنى زیاد و نداشتن شغل ثابت، پدر و مادر پیرم مخالفت كردند.

اما خواستگار سمج همچنان پافشارى مى كرد و هر بار نیز جواب رد مى شنید. حالا هم تصور مى كنیم او در این ماجرا نقش دارد. بدین ترتیب كارآگاهان، مأمور تحقیق درباره سرنوشت «الناز» شدند.همزمان با شروع تحقیقات كارآگاهان دریافتند نادر ـ خواستگار ـ نیز از همان روز ناپدید شده و خانواده اش هم اطلاعى از او ندارند.

بنابراین فرضیه فرار دختر و پسر جوان قوت گرفت.در حالى كه تحقیقات براى دستگیرى آنها ادامه داشت سرانجام شامگاه جمعه «الناز» و نادر هنگام ورود به تهران در یكى از پایانه هاى اتوبوسرانى دستگیر شدند. پسر جوان پس از انتقال به شعبه چهارم دادیارى وقتى با اتهام آدم ربایى روبه رو شد خود را بى گناه خواند و گفت: «من او را ندزدیدم بلكه «الناز» با میل خودش همراهم آمد.

 من عاشق او هستم و مى خواهم با او ازدواج كنم. اما وقتى پدر و مادرش مخالفت كردند به من تلفن كرد و پیشنهاد فرار داد. فكر مى كرد اگر فرار كنیم خانواده اش حاضر به ازدواج ما مى شوند. من هم با پیشنهاد او موافقت كردم، اما پس از چهار روز هر دو پشیمان شده و تصمیم گرفتیم به تهران برگردیم كه بلافاصله دستگیر شدیم.»

«الناز» نیز گفت: «من و نادر به هم علاقه مند هستیم اما پدر و مادرم بى دلیل مخالف ازدواج ما هستند. اما مطمئنم او مى تواند مرا خوشبخت كند.»قاضى وقتى متوجه علاقه دختر و پسر شد، پدر و مادر آنها را به اتاق فراخواند.

بعد هم از والدین دختر خواست دلیل مخالفت خود را با ازدواج دخترشان توضیح دهند. پدر «الناز» گفت: دخترم فقط ۱۵ سال دارد و ازدواج براى او زود است. از طرفى این پسر هر چند وقت یك بار به بهانه اى كار و كاسبى اش را به هم مى زند و سراغ شغل دیگرى مى رود. بنابراین نمى توانم آینده دخترم را به او بسپارم.

در ادامه پدر پسر اعلام كرد: حاضر است با تعیین مهریه سنگین آینده عروسش را تضمین كند. بنابراین قاضى از او خواست نیمى از خانه اش را به «الناز» واگذار كند. اما مرد ضمن مخالفت گفت: «خودم حرفى ندارم اما اگر چنین كارى انجام دهم دو عروس دیگرم روزگارم را سیاه مى كنند. چرا كه مهریه آنها ۴۰۰ سكه طلا است.»

وى سپس رو به پدر «الناز» گفت: من حاضرم دخترتان را با ۱۰۰۰ سكه طلا، پرداخت ۱۰ میلیون تومان پول نقد و بدون جهیزیه، خواستگارى و به عقد پسرم دربیاورم فقط اجازه بدهید این دو جوان با یكدیگر ازدواج كنند. پسرم از ۶ ماه قبل كه با دختر شما آشنا شده از كار و زندگى افتاده و خودش را به هر درى مى زند تا با او ازدواج كند. اگر مخالفت كنید مى ترسم اتفاق شومى رخ دهد.

نادر نیز در ادامه حرف هاى پدرش گفت: براى تضمین حاضرم یك دست و یك پایم را نیز به عنوان مهریه الناز تعیین كنم.بدین ترتیب خانواده دختر نوجوان با دریافت تعهدات قانونى موافقت خود را براى ازدواج اعلام كردند.

من «نیک ووجیلسیک» هستم و خدا را شاکرم به خاطر لطفی که به من کرد و توانسم با قلب های زیادی در تماس باشم.

من در «ملبورن» استرالیا بدون دست و پا به دنیا آمدم. پزشکان هیچ پاسخ پزشکی در این رابطه نداشتند و تنها می گفتند ناقص هستم ؛چیزی که شما حتی نمی توانید تصور کنید! من با مشکلات بسیاری رو به رو شدم.
پدر و مادرم مسیحی بودند. وقتی بدون دست و پا به دنیا آمدم آنها به شدت شوکه شدند. شاید این یک آزمایش الهی بود!

خانواده ام خیال می کردند زمان زیادی زنده نخواهم ماند اما آزمایش های پزشکی ، چیز دیگری نشان داد؛ من از لحاظ جسمی و روانی کاملا سالم بودم اما بدون دست و پا.آنها نگران آینده ام بودند اما با توکل به خدا و درک این موضوع توانستند به خوبی مرا بزرگ کنند و حتی به مدرسه بفرستند.

یک خواهر و برادر دارم که هر دو سالم بودند؛ آنها مانند دیگر کودکان به این سو آن سو می پریدند و من تنها به آنها نگاه می کردم. بر اساس قانون استرالیا به خاطر معلولیت جسمی نمی توانستم به مدرسه معمولی بروم اما مادرم با قانون جنگید.سرانجام با بچه های عادی همراه شدم و به مدرسه رفتم.

 

من می خواستم مانند دیگران زندگی کنم اما این فقط در سال های نخستین تحصیلم بود.همکلاسی هایم به خاطر نداشتن دست و پا اذیتم می کردند و دیگر بریده بودم اما با کمک و حمایت خانواده ام توانستم بر مشکلات پیروز شوم.

با وجود اینکه می دانستم با دیگران فرق دارم اما وقتی کنارشان بودم تصور می کردم همانند آنها هستم. زمانی که با مشکلی رو به رو می شدم تصمیم می گرفتم که دیگر به مدرسه نروم. پدر و مادرم اما تشویقم می کردند که مشکلات را نادیده بگیرم و با بچه های همسن و سالم دوست شوم.

همکلاسی هایم خیلی زود فهمیدند تنها مشکل من نداشتن دست و پایم است و بعد بامن دوست شدند.
معنای عشق و دوست داشتن را از همان کودکی فهمیدم.

در کنار جدال های درونی ام ، آزار و اذیت دیگران را هم تحمل می کردم و ایمان به خدا به من کمک کرد تا بر چالش های زندگی غلبه کنم و به شکوفایی برسم. نخستین درسی که در زندگی آموختم این بود: «برای گرفتن چیزی از کسی کمک نخواهم.»

می گویند خدا به کسانی که دوست دارند بهترینها پاداش ها را می دهد. این جمله همیشه در قلبم نواخته می شود و امیدی دوباره به من می دهد. دیگر شکایتی ندارم چون می دانم که تا مصلحت خدا نباشد هیچ اتفاقی در زندگی نخواهد افتاد.

پس از خواندن آیه ای در کتاب انجیل ، زندگی ام به کلی عوض شد:« مردی کور به دنیا آمد تا معجزه خدا با او آشکار و بینا شود.» بدین ترتیب اعتقاد پیدا کردم که خداوند روزی مرا هم شفا خواهد داد و اگر او مصلحت بداند خواسته ام را اجابت می کند.

الان 22 ساله هستم و در یک شرکت حسابداری و نقشه کشی ،کار می کنم. سرشار از انگیزه و عاشق این هستم که در جمع مردم ، داستان زندگی ام را بگویم تا کسانی که با مشکلات بزرگی رو به رو هستند امیدوار شوند و همیشه به خدا توکل کنند.

 

تلاش خود را می کنم تا خداوند آنچه را از من می خواهد به خوبی انجام دهم.
من هدف های بزرگی در زندگی دارم و دلم می خواهد تا 25 سالگی شرکت مستقلی داشته باشم تا با سرمایه گذاری دولتی ، خودروی ویژه ای بسازم و بتوانم راحت سوار آن شوم. می خواهم کتابی درباره آرزوها و داستان زندگی خودم بنویسم و نام آن را «بی دست و پا اما بدون نگرانی» بگذارم.

این را بدانید اگر آرزویی برای به دست آوردن کسی یا چیزی دارید اگر خداوند مقرر کرده باشد ؛ وقتی که حتی فکرش را هم نمی کنید به دست خواهید آورد. ما انسانها با دیدن محدودیت در خودمان خدا را محدود می کنیم در حالی که «قدرت مطلق» است و بر انجام تمامی کارها توانا.

ما اگر بخواهیم کاری را برای خداوند انجام دهیم باید به خداوند تکیه کنیم و بدانیم که بدون توکل و یاری خواستن از او ، آب از آب تکان نمی خورد.حالا شماه م با من زمزمه کنید: «خدایا ، بیماران را به حرمت دل های پاک و بی ریا ، شفا ده.»